با رشد تعداد وسایل نقلیه ، تصادفات جاده ای نیز افزایش می یابد . تأثیر اقتصادی این تصادفات در مراحل اولیه ، اندک می باشد . به هر حال با افزایش نرخ رشد وسایل نقلیه ، تأثیر اقتصادی تصادفات نیز بسیار بیشتر می شود و به شکلی قابل توجه اقتصاد کشور را تحت تأثیر قرار می دهد. معمولاً تصادفات ، به میزان ۲ در صد تولید نا خالص داخلی یک کشور ، هزینه ایجاد می نمایند . البته می توان این وضعیت را قبل از این که به مرحله حادی برسد ، با ایجاد یک سیستم کاهش تصادفات بهتر نمود. بهترین راه دستیابی به این موضوع برگزیدن اهداف واقعی و دراز مدت کاهش تصادفات از سوی متولیان راه های اصلی و همچنین ایجاد رویه مناسب و بودجه های مناسب سالانه برای ارتقای ایمنی است.
درهریک از شبکه راه ها ،توزیع تصادفات کاملاً تصادفی نیست و در محل های مشخصی مانند نقاط سیاه، تجمع می یابند. چنانچه تصادفات واقع در این مکان ها مورد بررسی قرار گیرند ، اغلب مشخص می شود که عوامل مهندسی و اشتباه راننده در این وقایع به شکلی متداول دخالت دارند . با اصلاح مناسب یک جاده می توان از وقوع تصادفات مشابه در آینده جلوگیری نمود یا تعداد آنها را کاهش داد . طبق تعریف ، نقاط تصادف خیز محل هایی هستند که در آنها تصادفات زیادی رخ می دهد . بنابراین به طور منطقی اصلاح این مناطق باید بیشترین بازگشت سرمایه را با توجه به تعداد تصادفات صورت نگرفته در بر داشته باشد .
این نکته اثبات گردیده که اجرای یک برنامه مهندسی کم هزینه طی سالیان متمادی ، توأم با برگشت سرمایه زیادی می باشد . اقدامات ساده می توانند به میزان زیادی ، مشکلات موجود در این نقاط را کاهش دهند . به عنوان مثال ، استفاده از علایم و خط کشی ها برای هدایت جریان رفت و آمد در تقاطع های پیچیده یا ایجاد مناطق ایمن برای وسایل نقلیه در حال دور زدند، اغلب به طور اساسی باعث کاهش تصادفات می شوند .
اگر این روش ها را بر اساس سیستم های اطلاعاتی تصادفات مناسبی که نقاط تصادف خیز و عوامل اتفاقی را دقیقاً مشخص می نمایند ، صورت پذیرد و برای مدیریت این مشکلات اقدامات اصلاحی مناسبی طراحی شود ، همیشه به صرفه خواهند بود . مهم این است که دولت ها بفهمند مؤثرترین کاربرد منابع محدود ، به کارگیری اقدامات پیشگیرانه کم هزینه در نقاط تصادف خیز است .
تحلیل نقاط تصادف خیز
در بسیاری از پایگاه های اطلاعات تصادفات موجود در کشورهای در حال توسعه ، تمام اطلاعات مورد نیاز برای تشخیص علت واقعی تصادف ثبت نمی شود . زیرا اغلب پلیسی که اطلاعات را جمع آوری می نماید ، در جست و جوی مقصر برای پیگرد و جریمه می باشد . بیشتر سیستم های اطلاعات تصادفات کشورهای در حال توسعه نیز باید برای داشتن اطلاعات ضروری و مناسب برای مهندس شناسایی تصادفات ، گسترش یافته و اصلاح شود . برای کاهش تصادفات در مکان های خطر ناک چهار راهکار اساسی به شرح زیر وجود دارد :
برنامه های مربوط به نقاط تصادف خیز ( نقاط منفرد ) : انجام اقدامات اصلاحی برای انواع خاصی از تصادفات در محل هایی که تعداد تصادفات زیادی در آنها رخ می دهد .
برنامه های اجرایی برای مشکلات معین (مجموعه ای ) : به کاربردن یک راه حل شناخته شده برای مناطق دارای مشکل تصادفات مشابه .
طرح های اجرایی مسیر: کاربرد راه حل های شناخته شده در مسیری که نرخ تصادفات بالایی دارد.
طرح های گسترده منطقه ای : استفاده از اقدامات اصلاحی گوناگون در سطحی به وسعت یک شهر یا شهرک .
طراحی و اجرای اقدامات اصلاحی
هدف اصلی در تصمیم گیری برای اقدامات اصلاحی ، توجه به راه حل هایی است که تصادفات اصلی مشخصی را مرتفع می سازد . این کار را می توان با روش های زیر انجام داد :
جلوگیری از تصادفاتی که ایجاد مشکل می نمایند.
بهبود وضعیت مانند هشدار قبل از خطر به صورتی که کاربران جاده وضعیت بهتری یابند.
کاهش سرعت و در نتیجه کاهش احتمال وقوع تصادف یا شدت آن .
موقعیت های مختلف بروز تصادفات و اقدامات اصلاحی
موقعیت های مختلف | اقدامات اصلاحی |
سر خوردن | بازسازی بافت سطح راه روسازی مجدد بهسازی زهکشی |
برخورد با اشیای موجود در کناره راه | مسیر نمایی بهتر کاربرد گارد ریل و نصب نرده کاربرد پایه های شکننده جابه جایی اشیا |
دانلود کامل پایان نامه در سایت pifo.ir موجود است. |