مى‏خوانند. بر قبرهاى دروغین و غیردروغین مسجد مى‏سازند و آن‏ها را براى خود حرم قرار داده‏اند؛ در حالى‏که رسول خدا لعنت کرده است کسانى را که روى قبور، مسجد بسازند و امتش را از آن نهى کرده است. شیعیان، اعتقاد دارند که به‏جا آوردن حج در این حرم‏ها از بزرگ‏ترین عبادات محسوب مى‏شود، تا جایى‏که بزرگان رافضه، حجِ این حرم‏ها را از حج خانه‏اى که خدا و رسولش به آن دستور داده، برتر مى‏دانند. با این توضیح روشن مى‏شود که رافضى‏ها از تمام گروه‏هایى که از هواى نفس پیروى مى‏کنند، شرورتر و حتى از خوارج نیز سزاوارتر به‏ کشتن هستند، و به همین دلیل در عرف عام شایع شده است که مقصود از اهل بدعت، رافضه هستند. عوام بر این باورند که ضدّ سنى همان رافضى‏ها هستند؛ زیرا آن‏ها آشکارترین دشمنان سنت رسول خدا و شرایع دین ایشان نسبت به سایر فرقه‏هاى اهل هوا هستند. هم‏چنین هیچ‏یک از خوارج، زندیق و غالى نبودند، در حالى‏که در میان روافض، زندیق و غالى به حدى است که جز خداوند، دیگران از شمارش آن عاجز است. هم‏چنین بیشتر ائمه آن‏ها از زنادقه هستند و اظهار رفض مى‏کنند تا دین اسلام را از بین ببرند. خوارج از راستگوترین مردم و باوفاترین آن‏ها به عهدشان هستند، اما رافضى‏ها از دروغگوترین و پیمان‏شکن‏ترین مردم‏اند.
شیخ عبدالله بن جبرین که فتاواى تکفیرى او را در فصل پیشین ملاحظه کردید، در فتواى دیگر مى‏گوید که چون شیعیان معتقد به توسل و استغاثه هستند، کشتن آنان جایز است:وى در پاسخ به این سؤال که: در شهر ما مرد رافضى هست که شغلش قصابى است، اهل سنت او را مى‏آورند تا حیوانات آن‏ها را ذبح کند. هم‏چنین اهل سنت با این شخص رافضى و رافضى‏هاى دیگرى که در همین شغل هستند، تعامل مى‏کنند. بنابراین، حکم معامله با این رافضى و امثال او چیست؟ حکم ذبیحه آن‏ها چیست؟ حرام است یا حلال؟ پاسخ: ذبح کردن به وسیله رافضى و هم‏چنین خوردن ذبیحه او حلال نیست؛ زیرا رافضى‏ها غالبا مشرک هستند و على بن أبى طالب را در سختى‏ها و مشکلات مى‏خوانند؛ حتى در عرفات، طواف و سعى. هم‏چنین فرزندان آن حضرت را مى‏خوانند؛ همان‏طورى که بارها از ایشان شنیده‏ایم. این شرک بزرگ و ارتداد از اسلام است که به سبب آن شایسته کشتن هستند.

القاعده، یکى از مشهورترین گروه‏هاى تکفیرى است که در سراسر عالم، مسلمانان و به ویژه شیعیان را قتل عام کرده‏اند. احمد فاضل یا همان أبومصعب الزرقاوى (کشته شده در ژوئن 2006)، پس از خروج از افغانستان به عراق آمد و رهبرى این گروه را در این کشور به عهده گرفت. وى در تاریخ 15 سبتامبر سال 2005 میلادى در یک نوار ضبط شده، اطلاعیه‏اى را تحت عنوان‏ «الحرب الشامله على الشیعه الروافض أینما وجدوا؛ جنگ تمام عیار علیه شیعیان هر جا که باشند» را در اینترنت پخش و جنگ علنى علیه شیعیان را اعلام کرد. این مطلب به وسیله خبرگزارى‏هاى مجازى و نوشتارى به سرعت پخش و سبب شد که در همان روزاول در یک بمب‏گذارى انتحارى در شهر کاظمین، 150 عراقى به شهادت برسند. نمونه آن را مى‏توانید در آرشیو روزنامه الدستور ببینید.
عبدالله عزّام فلسطینى‏تبار، تئوریسین اصلى سلفیه جهادى و القاعده به شمار مى‏آید و مهم‏ترین فردى بود که با قلم روان و بیان شیواى خود، خط و مشى فکرى نیروهاى جهادى را تعیین مى‏کرد. عزّام به جریان‏ «اخوان‏المسلمین مصر» وابسته بود و معتقد بود کشتن شیعیان واجب تر از جدال با یهودیان صهیونیستی اشغالگر قدس هستند.
بن جبرین یکی از مفتیان بزرگ وهابی سعودی در جواب این سوال که آیا به فقرای شیعه میشود زکات داد؟» شیعیان را کافر دانسته و پرداخت زکات به آنان را جایز ندانسته است.وی شیعیان را با اتهاماتی همچون: اعتقاد داشتن به تحریف قرآن، عمل نکردن به سنت پیامبر اکرم و روایات صحیح بخاری و صحیح مسلم، تکفیر صحابه، تکفیر اهل سنت و نجس دانستن آنان، حاضر نشدن در نماز هایجمعه و جماعت اهل سنت، اقتدا نکردن به اهل سنت در نماز های جماع، غلو در حق حضرت علی و فرزندان آن حضرت و ندادن صدقات به نیازمندان اهل نست تکفیر کرده و می گوید: کسای که به شیعیان زکات بدهند بری الذمه نیستند و باید دوباره زکات بدهند زیرا با دادن صداقت به شیعیان ، کسی را کمک کرده که کفر را تقویت می کند.
ابومصعب زرقاوی فرمانده پیشین شاخص نظامی وهابیان در عراق ، تشیع را مذهبی جدا از اسلام دانسته و شیعیان را با عناوینی همچون افعی، عقرب های حلیه گر، کافر ، دشمن حیله گر وشرور معرفی کرده و به اتهام پرستش قبر و طواف در اطراف قبور ائمه و تکفیر صحابه سب عایشه و جعل قرآن کریم، مشرک دانسه و دستور قتل آنان را صادر کرد.
«یاسین العجلونی، مفتی وهابی، اسارت زنان شیعه سوری از سوی تروریست‌های وهابی در این کشور را مجاز دانست! العجلونی؛ در فتوایی که اعتراضات بسیاری را به دنبال داشت اعلام کرد: تروریست‌ها بدون پرداخت مهریه و یا خواندن خطبه شرعی، مالک زنان شیعه سوری هستند. وی از طریق “فیس بوک” تروریست‌ها را به تملک زنان علوی و حامیان اسد توصیه کرد».
«از شیخ عبدالرحمان براک مفتی سعودی استفتا شده:«هل یمکن ان یکون هناک جهاد بین فئتین من المسلمین »(ای :السنه مقابل الشیعه؟ ) آیا امکان جهاد میان اهل سنت وشیعه وجود دارد؟ وی پاسخ داده :..اگر اهل سنت دارای دولت مقتدری باشند و شیعه برنامه شرک آمیز خود را اظهار نمایند(مانند اعتقاد به وصایت علی بعد از پیامبر و مراسم عزاداری برای حسین و توسل به علی )در این صورت بر اهل سنت واجب است که علیه شیعه اعلام جهاد کرده و آنان را به قتل برسانند.». شیخ عبدالرحمن بن البراک: شماره فتوا: 18080 تاریخ فتوا: 26/11/1427 هـ.ق 2006-12-17 میلادی
سوال:
حضرت! شیخ (عبد الرحمن بن البرّاک) ، سلام علیکم. یکی از برادران، تکفیر رافضی هایی را که به اعمال شرک آمیز چون استعانت و استغاثه از حسین و زیارت و حج ضریح ها می پردازند، صحیح ندانسته است. این برادر (با اینکه از من در طلب علم پیشقدم بوده) گفته تکفیر عقیده شیعیان به معنی تکفیر عامّه جاهلانشان که به سبب امامانشان گمراه شده اند، نیست، بلکه اگر نصیحت شوند و برایشان حجت آورده شود و باز از عقیده فاسدشان برنگردند، آنگاه تکفیر آنان واجب است، نظر حضرت شیخ چیست؟ آیا افراد جاهل آنان معذور از شرک می باشند؟ جواب: رافضیان خود را شیعه می نامند و ادّعای دوستی آل بیت رسول الله (ص) را دارند، آنها بدترین طوایف امّت اسلامی هستند، مؤسس این مذهب نامش عبد الله بن سبأ است که اصحاب سبئیه یاران افراطی او بودند که ادّعای خدایی علی را کردند و اکنون می بینید که به امامانشان از ذریه علی مقام خدایی می دهند، «اینان به اجماع تمام مسلمین کافرند».
«ناصر العمر» یکى از مفتیان کینه‏توز وهابى در پاسخ به این سؤال که (خطر شیعیان براى اسلام‏ بیشتر از یهود و نصارى است، براى نجات امت اسلام چگونه این طایفه را ریشه‏کن کنیم؟) این چنین پاسخ مى‏دهد: در ابتدا باید بدانیم که شیعیان جز با یک حکومت اسلامى جهادى ریشه‏کن نمى‏شوند، شیعیان بعد از برپایى حکومت اسلامى مذکور دو راه دارند: یا این که اسلام را بپذیرند! یا این که سر بریده شوند، اگر اصرار کردند بر مذهب خود باقى بمانند با آن‏ها باید چنین برخورد کنید: اول) شیعیان را چون سر بریدن گوسفند، سر ببرید تا خون سر تا پاى آن‏ها را فرا بگیرد، و چه منظره بدیعى است زمانى که تو مى‏بینى اجساد شیعیان در دریایى از خون شناورند و صداى امواج خون رافضى گوش‏هایت را نوازش مى‏دهد و جنازه‏هایشان، چشم‏هایت را به وجد مى‏آورد.
دوم) زنان آن‏ها را به اسارت ببرید و در میان رزمندگان به صورت عادلانه تقسیم کنید.
سوم) کودکان شیعه را به فراگیرى تعلیمات اسلامى صحیح وا دارید و توحید و عقیده را به آن‏ها آموزش دهید، آموزش‏هاى نظامى دهید تا در فتوحات اسلامى از آنان استفاده شود.
چهارم) معابد و ضریح‏هاى شرک آلود شیعه را ویران کنید.
پنجم) خانه‏هاى آن‏ها را تفتیش کنید و کتاب‏هاى شرک آلودشان از بین ببرید.
ششم) آن‏ها را مجبور کنید کودکان خود را با اسمائى مانند معاویه، یزید و … نامگذارى کنند.
هفتم) روز عاشورا را جشن بگیرید و شیعیان را مجبور کنید در آن شرکت کنند.
گفتار دوم: اقدامات تکفیریان علیه شیعیان
نظر به این که در مباحث قبل جنایات تکفیریان در سوریه و عراق و تخریب میراث فرهنگی و کشتار غیرنظامیان (عمدتاً شیعه) قبلاً توضیح داه شد جهت جلوگیری از اطاله نوشته صرفاً به گوشه ای از جنایات تکفیریان علیه شیعیان در پاکستان اشاره می نمایم.
1. در تاریخ 2003 7 4 میلادى، در شهر کوئته و در مسجد جامع شیعه، نخستین حمله انتحارى، که در آن 60 نفر از نماز گزاران شهید و صدها نفر زخمى شدند.
2. حادثه مسجد على مرتضى، کراچى، 4 اکتوبر 2001 میلادى هفت شهید.
3. سانحه مسجد شاه نجف، شهر راولپندى 26 فوریه 2002 میلادى، 10 نفر شهید.
4. حادثه منتظر مهدى منطقه ملیر، کراچى 22 فوریه 2003 میلادى، 9 نفر شهید
5. حادثه کیدت پولس، کوئته، 8 ژوئن 2003 میلادى، 12 نفر شهید،
6. سانحه اسپارکو کراچى، 3 اکتوبر 2003، 6 نفر شهید،
7. سانحه عاشوراى کوئته، 2 نفر شهید،
8. حادثه 2 مارس 2004، 45 نفر شهید،
مجموعه مقالات کنگره جهانى جریان هاى افراطى و تکفیرى از دیدگاه علماى اسلام، ج‏4، ص: 746
9. سانحه مسجد حیدرى، کراچى، 7 مئى 2004 میلادى، 19 نفر شهید،
10. سانحه مسجد و امام بارگاه على رضا کراچى، 31 مئى 2004 میلادى، 28 نفر شهید،
11. سانحه مسجد زینبیه سیالکوت، 1 اکتبر 2004، 30 نفر شهید،
12. سانحه مسجد کشمیریان لاهور، 10 اکتبر 2004 میلادى، 3 نفر شهید،

13. سانحه برى امام اسلام آباد، 27 مئى 2005 میلادى، 25 شهید،

14. حادثه مدینه‏العلم کراچى، 20 مئى 2005 میلادى، 3 نفر شهید،
15. سانحه عاشورا هنگو، 9 فوریه 2006 میلادى، 35 شهید،
16. سانحه کلکلته 13 اکتبر 2006، 13 شهید
17. سانحه پیشاور، 27 جنورى 2007 میلادى، 70 شهید،
18. سانحه پیشاور، جنورى 2008 میلادى، 12 شهید
19. سانحه دیره غازى خان 5 فوریه 2009 میلادى، 32 شهید،