منابع مقاله درمورد مسابقات ورزشی

خود را به باشگاه‏هاى طرف قرارداد اطلاع دهند، زیرا باشگاه با توجه به وضعیت سلامتى و تندرستى بازیکن، او را به خدمت مى‏گیرند. در طول دوران قرارداد نیز حفظ آمادگى بازیکن براى باشگاه بسیار مهم است و به خدمت گرفتن بازیکن ناتوان و نیمکت‏نشین و نیمکت پرکن، در نظر باشگاهها تنها هدر دادن پول است.
بند 4 از ماده 7 فرم قراردادهاى بازیکنان فوتبال مقرر مى‏دارد: «بازیکن متعهد است در صورت بروز هر گونه بیمارى مراتب را فوراً به باشگاه اعلام نماید و باشگاه سریعاً بازیکن را تحت نظر مراقبتهاى پزشکى قرار دهد کلیه هزینه‏هاى معالجه بر عهده باشگاه است».
همچنین در صورتی که بازیکن اعلام ناتوانى کند، باید سریعاً توسط پزشک تیم مورد معاینه قرار گرفته و در صورت تأیید پزشک نسبت به مداواى وى اقدام شود و صرفاً بازیکن با اجازه پزشک تیم مى‏تواند در جلسات تمرین و مسابقات شرکت نکند. باشگاه در صورت تداوم مى‏تواند قرارداد ورزشى را فسخ نماید. طبق قواعد عمومى قراردادها در صورتیکه متعهد نتواند در حین قرارداد به انجام تعهد خویش نائل آید قرارداد منفسخ مى‏گردد. اما در اینجا ملاحظه مى‏کنیم که قرارداد ورزشى سرنوشت بطلان و انفساخ را نمى‏یابد، بلکه براى باشگاه متضرر حق فسخ ایجاد مى‏گردد. این موضوع بنظر مى‏رسد بر اساس امکان ادامه همکارى طرفین بعد از رفع مصدومیت تعیین گردیده است. در سال 1389، باشگاه پرسپولیس بازیکن خارجى به نام جوچى را در اختیار گرفت که بعداً مشخص گردید که این بازیکنان به بیمارى هپاتیت B مبتلا مى‏باشد و به دلیل سهل‏انگارى پزشک باشگاه، او مورد آزمایشات پزشکى قرار نگرفته بود که البته باشگاه پرسپولیس بعد از اطلاع از بیمارى او یک طرفه قرارداد را فسخ نمود.
ـ عدم شرکت در تمرینات یا مسابقات باشگاه دیگر
بازیکن نمى‏تواند بدون موافقت باشگاه در طول مدت قرارداد در تمرینات یا مسابقات هیچ تیمى شرکت کند، مسلم است بازیکنى که به خدمت باشگاه در مى‏آید باید تمامى توان خود را در جهت پیشرفت و پیروزى تیم خود بکار ببرد، صرف بیهوده انرژى بازیکن در باشگاه‌هاى دیگر به ضرر باشگاه مى‏باشد. بنابراین، بازیکن تنها مى‏تواند در تیم خود به تمرین و مسابقه بپردازد.
بنابراین همان طور که در قوانین فدراسیون‌های ورزشی آمده بازیکن نمى‏تواند در طول زمان قرارداد بدون اجازه باشگاه خود در تمرینات باشگاه دیگر شرکت و یا در بازیهاى رسمى یا غیر رسمى باشگاه‌هاى دیگر شرکت کند مگر با رضایت باشگاه مربوطه در صورت اقدام تخلف محسوب و قابل پیگیرى مى‏باشد.
البته براى جلوگیرى از شائبه دادن اطلاعات فنى تیم به تیم رقیب هم این تکلیف، حیاتی و مهم به نظر مى‏رسد.
1ـ2. تعهدات مربیان‏
مربیان باشگاه‏هاى ورزشى در قبال باشگاه‏هاى ورزشى تعهداتى دارند به دلیل این که آنها عهده‏دار امور فنى باشگاه مى‏باشند. به بیان دیگر تهیه امکانات مناسب به عهده باشگاه‏ها و موسسات ورزشى است و چگونگى استفاده از این امکانات و بهینه استفاده کردن از این امکانات و تجهیزات به عهده مربیانِ تحت استخدام موسسات و باشگاه‏هاى ورزشى مى‏باشد. مربیان باشگاه‏هاى ورزشى در قبال باشگاه‏ها تعهداتى را به عهده دارند:
ـ آموزش ورزشکاران مطابق با استانداردهاى نوین‏
وظیفه مربیان ورزش به مانند مربیان آموزشى وظیفه بسیار مهمى مى‏باشد. در امر باشگاه دارى نیز مربیانى که به استخدام باشگاه‏هاى ورزشى در مى‏آیند مؤظفند که بازیکنان را به درستى آموزش دهند. بدیهى است که عدم آموزش ورزشکاران خود نوعى تقصیر مى‏باشد. در فقه هم راجع به مسئولیت مربیان بسیار بحث شده است.
ـ حضور در تمرینات و مسابقات به طور منظم و مستمر
حضور در تمرینات به طور منظم و مستمر به نوعى احترام به مقررات باشگاه‏ها و مؤسسات ورزشى مى‏باشد و حضور مربیان به مانند ورزشکاران در آن الزامى است .
بند 3 فرم قرارداد کشتى‏گیران در لیگ برتر کشتى مقرر داشته است: «مربى موظف است در کلیه جلسات تمرین و مسابقات و مسافرت‏هاى ورزشى که برنامه‏ریزى گردیده حاضر شده و دستورات مسئولان را اجرا نماید».

برای دانلود متن کامل پایان نامه ، مقاله ، تحقیق ، پروژه ، پروپوزال ،سمینار مقطع کارشناسی ، ارشد و دکتری در موضوعات مختلف با فرمت ورد می توانید به سایت  40y.ir  مراجعه نمایید
رشته حقوق همه گرایش ها : عمومی ، جزا و جرم شناسی ، بین الملل،خصوصی…

در این سایت مجموعه بسیار بزرگی از مقالات و پایان نامه ها درج شده که قسمتی از آنها به صورت رایگان و بقیه برای فروش و دانلود درج شده اند

به نظر مى‏رسد حضور مربیان در مسابقات رسمى و دوستانه الزامى مى‏باشد و این گونه نیست که بگوییم تعهدات مربیان فقط ناظر به حضور در مسابقات و تمرینات رسمى است.
ـ تعهد به مراقبت و نظارت بر ورزشکاران‏
از وظایف مهم مربیان باشگاه‏ها، تعهد به مراقبت و نظارت بر ورزشکاران مى‏باشد.
در سیستم کامن‏لا مربى یا معلّم داراى سه وظیفه مى‏باشد:

1. وظیفه آموزش و تعلیم. 2. تکلیف به مراقبت و نگهدارى در خصوص وظیفه آموزش. 3. تکلیف به نظارت‏
معلّم باید آموزش لازم را در مورد خطرهاى قابل پیش‏بینى به شاگردان خود بدهد و علاوه بر مراقبت متعارف براى تأمین این که ورزشکاران با ضررهاى قابل پیش‏بینى روبرو نشوند، بایستی نظارت کامل را در این رابطه نسبت به شاگردان خود اعمال داشته باشد. تکلیف به حفاظت نیز از وظایف اصلى مربیان و معلمان است که مى‏بایست احتیاطهاى ضرورى براى حفاظت از دانش‏آموزان و شاگردان را در مراقبتشان معمول دارند .
در فرانسه نیز تعهد به نظارت باید با توجه به نوع فعالیت و این که در چه مکانى انجام مى‏شود همیشگى و مستمر می‌باشد و این تعهد باید روندى مؤثر و هوشیارانه در تمام مدتى که شاگرد به باشگاه و یا مؤسسه سپرده مى‏شود داشته باشد .
ـ عدم انعقاد قراردادهاى تجارى و تبلیغاتى بدون مجوز باشگاه‏
همان طور که در مورد بازیکنان پیشتر گفته شد خصوصیت خاصى در آن وجود ندارد که مانع از تسرّى آن به مربیان گردد. بنابراین با تنقیح مناط از ماده 9 آئین‏نامه نقل و انتقالات بازیکنان فوتبال که مقرر داشته است: «هر گونه قرارداد تبلیغاتى که میان بازیکن و باشگاه بسته مى‏شود جزئیات آن باید در قرارداد بازیکن به صورت کامل ذکر شود در غیر این صورت بازیکن مکلف به رعایت قراردادهاى تبلیغاتى باشگاه است» باید بیان نمود که مربیان نیز مشمول این ماده مى‏گردند.
ـ عدم مذاکره مستقیم یا غیرمستقیم مربى با باشگاه‏هاى دیگر
مربیان نیز به مانند باشگاه‏ها نمى‏توانند به صورت مستقیم یا غیرمستقیم یا هیچ باشگاه دیگر وارد مذاکره شود. این امر جدا از این که خلاف مقررات حرفه‏اى ورزش مى‏باشد با اخلاق نیز سازگارى ندارد به دلیل این که مربّى یک باشگاه ورزشى را دریافت پول و دستمزد، عملاً و اخلاقاً خود را تمام و کمال در اختیار باشگاه قرار مى‏دهد و بدیهى است که فکر و ذکر ایشان نیز مى‏بایست فقط و فقط معطوف به موفقیت باشگاه ورزشى خود باشد. به نظر مى‏رسد بنابراین مربى ورزشى حق مذاکره با باشگاه دیگر را نداشته باشد هر چند به صراحت در قوانین مربوطه چیزى در این زمینه نیامده است. بنابراین با وحدت ملاک از بند 9 ماده 42 آئین‏نامه سازمان لیگ والیبال که مذاکره ولو غیرمستقیم بازیکن با باشگاههاى دیگر را بدون مجوز کتبى باشگاه ممنوع اعلام داشته مى‏توان قائل به تسرى حکم این ماده به موارد مشابه از جمله مربیان ورزشى نمود.
ـ عدم دریافت وجه از اشخاص حقیقى یا حقوقى غیر از باشگاه مربوطه در قبال نتایج مسابقات‏
همان طور که در مبحث تعهدات و تکالیف ورزشکاران بیان شد مربیان نیز نمى‏توانند تحت هیچ عنوان، پرداخت وجوه غیر متعارف از سوى دیگران را در قبال نتایج باشگاه قبول نمایند و البته مى‏توان مضیق‏تر نیز بحث نمود بدین نحو که بگوییم اصولاً دریافت هدایا و مبالغ نقدى یا غیر نقدى از سوى مدیران باشگاه‏هاى رقیب، خود نوعى شائبه و تردید وجود مى‏آورد که به نفع باشگاهِ ورزشى کارفرماى بازیکن و مربى نمى‏باشد بنابراین دریافت چنین هدایایى نیز ممنوع مى‏باشد.
در این خصوص شرطبندى و قمار و تبانى نیز ممنوع و دعاوى راجع به آن بر طبق ماده 654 قانون مدنى جمهورى اسلامى ایران مسموع نمى‏باشد و جدا از عناوین کیفرى مصرح در قانون مجازات اسلامى تحت عنوان ارتشاء و قمار، از نظر کمیته‏هاى انظباطى فدراسیون‏هاى ورزشى و حتى کمیته انضباطى باشگاه مربوطه قابل پیگرد مى‏باشد، و بنابراین مباشرین و معاونین و شرکا جدا از مسئولیت کیفرى ایشان که در صلاحیت محاکم عمومى کیفرى مى‏باشد. ممکن است به جریمه نقدى از 10 میلیون تا یکصد میلیون ریال همراه با محرومیت تا دو سال محکوم شوند .
2. حقوق کشورهای اروپایی
همان طور که در مبحث دوم این فصل آمد بازیکنان و مربیان نسبت به باشگاه‌ها و مؤسسات ورزشی تکالیفی را برعهده دارند که نقض این تعهدات و وظایف، ممکن است باعث اتخاذ تصمیمات انضباطی در قالب جرائم نقدی و محرومیت‌های سنگین گردد بنابراین همان طور که بازیکن می‌بایست با تمامی توان خود در کلیه مسابقاتی که از طرف باشگاه تعیین می‌شود بازی کرده و نیز در تمامی جلسات تمرینی که از طرف باشگاه تعیین می‌شود شرکت کنند.

می‌بایست برای این که بهتر بتواند در مسابقات مزبور حضور یافته و باشگاه خود را در جهت اهداف قهرمانی یاری رساند باید از خود مواظبت کرده و در صورت مصدومیت نیز باید فرامین باشگاه و کادر پزشکی آن را تبعیت کرده تا از مصدومیت مجدد خود جلوگیری نماید و یا در صورت مصدومیت، از تشدید آن و در نهایت محروم شدن باشگاه‌ها از حضور او در مسابقات ورزشی جلوگیری نماید.
ورزشکاران می‌بایست با رعایت مقررات انضباطی باشگاه‌های ورزشی از بی نظمی و ایجاد ساختار شکنی درباشگاه‌های خود خودداری نمایند. برای مثال در جریان یکی از تمرینات تیم بارسلونای اسپانیا از تیم‌های مطرح کشور اسپانیا که اردوی زمستانی خود را در آمریکا می‌گذراند. دانیل آلوز مدافع برزیلی این تیم به دور از چشم سرمربی بارسلونا پپ گواردیولا، اقدام به بازی با توپ بیسبال نمود که باشگاه بارسلونا با گزارش این تخلف توسط سرمربی، بازیکن متخلف را جریمه نقدی نمود.
و نیز در مورد دیگری کمیته انضباطی باشگاه منچستر سیتی انگلیس، کارلوس ته وز مهاجم سرشناس ارژانتینی خود را به دلیل بی‌انضباطی و تمرد از دستور سرمربی، مقصّر شناخت و او را مبلغ یک میلیون دلار جریمه نقدی نمود. شرح ماجرا بدین صورت بود که در جریان بازی‌های لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا، سرمربّی تیم منچستر سیتی انگلیس روبرتو مانچینی از بازیکن ذخیره خود کارلوس ته وز می‌خواهد که در بین دو نیمه خود را گرم کرده تا او را به عنوان بازیکن تعویضی به زمین بفرستد که بازیکن مزبور از این دستور سرپیچی و اعلام می‌دارد که قبل از بازی خود را گرم کرده و نیازی به گرم کردن مجدّد نمی‌باشد. که با اعلام این تخلف توسط سرمربّی به باشگاه مربوطه، کمیته انضباطی باشگاه تشکیل جلسه داد و کارلوس ته وز را به محرومیت از چهار هفته حقوق که معادل 800 هزار پوند (1/3 میلیون دلار) محکوم نمود. علاوه بر آن با توبیخ کتبی نیز مواجه گردید.
هم چنین کمیته انضباطی باشگاه منچستر سیتی انگلیس، کولوتوره بازیکن 30 ساله آفریقایی خود را به دلیل دریافت دستمزدش در زمان محرومیت 6 ماهه‌اش به دلیل دوپینگ، به مبلغ 500 هزار پوند جریمه محکوم نمود.
در یک مورد دیگر کمیته انضباطی یوفا خوزه مورینیو سرمربی رئال مادرید را به دلیل صحبت‌هایش که یوفا را متهم به حمایت از باشگاه بارسلونا کرده بود به 5 جلسه محرومیت از نشستن بر روی نیمکت رئال مادرید در مسابقات اروپایی محکوم کرد.
هم چنین همین مربی به دلیل فروکردن انگشت در چشم تیتو ویلانووا کمک مربی بارسلونا در جریان رقابت‌های لیگ فوتبال اسپانیا موسوم به «لالیگا» با جریمه انضباطی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال اسپانیا و باشگاه رئال مادرید قرا رگرفت ضمن این که کمک مربی بارسلونا نیز یک جلسه محروم گردید.
مبحث سوم:
جبران خسارات وارده در حوادث ورزشی
گفتار اول:
جبران خسارات وارده بر باشگاهها و مؤسسات ورزشی
1. جبران خسارات مادی
1ـ1. حقوق ایران
همان‌طور که در کلیات آمد مقصود از ضرر مادی، ضرری است که به سرمایه اشخاص چه به صورت تلف و نقص مال یا تفویت منافع و حقوق وارد شود و خصوصیتی که دارد آن است که قابل تقویم به پول است چه تلف مال باشد یا منافع.
ماده 1149 قانون مدنی فرانسه نیز به این دو نوع ضرر مادی تصریح کرده است. برای مثال تماشاگرانی که به یک استادیوم ورزشی وارد می‌شوند و با تهیه بلیت به تماشای مسابقات می‌پردازند در صورتی که بر اثر هیجانات ناشی از تماشای بازی اقدام به شکستن صندلی‌ها و امکانات آن استادیوم و یا باشگاه ورزشی نمایند به دلیل تلف این اموال که به صورت تلف عین تجلی یافته است در صورت تحقق شرایط و ارکان مسئولیت مدنی، مسئولیت جبران خسارات وارده را برعهده خواهند داشت. ماده 328 قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران نیز مقرر داشته است: «هرکس مال غیر را تلف کند ضامن آن است و باید مثل یا قیمت آن را بدهد اعم از این‌که از روی عمد تلف کرده باشد یا بدون عمد و اعم از این‌که عین باشد یا منفعت و اگر آن را ناقص و یا معیوب کند ضامن نقص قیمت آن مال است».
در بسیاری از موارد و به موجب قوانین کمیته انضباطی فدراسیون‌های ورزشی در صورتی که تماشاگران منتسب به یک باشگاه ورزشی اقدام به آشوب و بی‌نظمی و حتی سنگ‌پرانی به ورزشکاران و کارکنان اجرایی باشگاه‌ها و یا امکانات سخت‌افزاری ورزشگاه نمایند ممکن است باشگاه میزبان و یا باشگاهی که تماشاگران مزبور منتسب به این باشگاه می‌باشند مشمول جرائم کمیته انضباطی فدراسیون قرار گیرند.
برای مثال در جریان یکی از مسابقات لیگ دسته دوم فوتبال ایران که بین دو تیم چوکای تالش و شهرداری دزفول برگزار گردید تماشاگران تیم میزبان (چوکای تالش) اقدام به ضرب و شتم داور و برهم ریختن ورزشگاه کردند که کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال با توجه به تخلفات برخی تماشاگران و عوامل تیم چوکای تالش، این تیم را به پرداخت جریمه نقدی و کسر امتیاز محکوم نمود.
بنابراین در صورت شناسایی تماشاگران خاطی، باشگاه و یا مؤسسه ورزشی زیان‌دیده حق رجوع به عامل زیان را در صورت تحقق شرایط مسئولیت مدنی، خواهد داشت.
سؤالی که مطرح می‌شود این است که در صورت تعیین جرائم انضباطی برای باشگاه ورزشی مربوطه آیا می‌توان رجوع باشگاه مزبور به ورزشکار یا تماشاگر خاطی را بر مبنای خسارات مادی توجیه نمود به این صورت که مدعی بشویم با پرداخت خسارات مزبور که تماشاگران یا ورزشکاران خاطی انجام داده‌اند و با پرداخت جریمه
مزبور توسط باشگاه یا مؤسسه ورزشی مربوطه در واقع از باشگاه، مال تلف گردیده است و بنابراین این امر خود مصداق خسارات مادی می‌باشد و بنابراین به دلیل ایراد خسارات مادی وارده بر باشگاه‌ها و مؤسسات ورزشی مزبور، تماشاگرانی که مسبب ایراد خسارات به باشگاه‌ها و مؤسسات ورزشی گردیده‌اند به دلیل ایراد ضرر مادی به باشگاه‌های ورزشی و از باب تسبیب در نهایت مسئول جبران خسارات وارده بر باشگاه‌ها و مؤسسات ورزشی قرار گیرند.
در جدیدترین رأی صادره از کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال نسبت به تخلف دو بازیکن تیم فوتبال پرسپولیس در بازی با داماش گیلان از سر رقابت‌های باشگاه‌های فوتبال ایران موسوم به لیگ برتر که دو بازیکن تیم پرسپولیس اقدام به حرکات زننده و دور از شأن اخلاقی و حرفه‌ای دنیای ورزش نمودند، کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، باشگاه پرسپولیس را با جریمه نقدی 200 میلیون ریالی مواجه ساخت.
خلاصه رأی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال بدین شرح می‌باشد که براساس آن یکی از این دو بازیکن به 30 میلیون تومان جریمه و 20 ماه محرومیت (4 ماه برای ارتکاب عمل زننده و 16 ماه برای جریحه‌دار نمودن اخلاق عمومی) و دیگری را نیز به پرداخت مبلغ 30 میلیون تومان و 10 ماه محرومیت (4 ماه برای ارتکاب عمل زننده و 6 ماه برای جریحه‌دار شدن اخلاق عمومی) محکوم نمود و باشگاه پرسپولیس نیز به دلیل سهل‌انگاری مسئولان این باشگاه در انجام امور فرهنگی که موجب بروز رفتارهای زشت توسط بازیکنان این تیم شده محکوم به 20 میلیون تومان جریمه نقدی محکوم می‌گردد.